Tegenwoordig wordt dun zijn gelijk gesteld aan aantrekkelijkheid. En dat niet alleen: dun zijn wordt tegenwoordig ook gelinkt aan gezondheid. Maar klopt dat wel? Kun je echt zien hoe gezond iemand is door enkel naar het uiterlijk te kijken? Is iemand met een maatje 34 gezonder dan iemand met een maatje 40? Is een man met een sixpack gezonder dan een man met overgewicht?
Het antwoord op bovenstaande vragen lijkt makkelijk, namelijk: ja! Maar in werkelijkheid is het erg moeilijk om dat te bepalen.
Gezond zijn is niet zo zwart-wit.
Er zijn mensen die genetisch voorbestemd zijn om hun hele leven dun te zijn: zij kunnen eten wat zij willen zonder ooit een kilo aan te komen. Er zijn mensen die eetstoornissen hebben om zo'n dun figuur te behouden. Er zijn mensen die overgewicht hebben, terwijl zij gezond eten en iedere dag actief zijn. Er zijn mensen die een 'normaal' figuur hebben, terwijl ze amper bewegen en ook nog eens 40 sigaretten per dag roken. Het omgekeerde van bovenstaande situaties is ook waar.
Onze huidige samenleving is voornamelijk gericht op het uiterlijk. Dunne mensen zouden gezond zijn en zichzelf goed verzorgen. Dikke mensen zouden ongezond en lui zijn en weinig om hun uiterlijk geven. Door dit beeld van dikke mensen te schetsen, krijgen steeds meer mensen het idee dat dun zijn een voorwaarde is om geaccepteerd te worden in de maatschappij. Deze gedachte kan mentale gezondheidsproblemen veroorzaken en kan zelfs, hoe tegenstrijdig dit ook klinkt, het risico op obesitas verhogen.
Ieder lichaam is anders.
Wij lijken door deze drang om dun te zijn één ding te vergeten: ieder lichaam is anders. Al zou iedereen hetzelfde gezonde dieet volgen en dezelfde gezonde sportroutine hebben, dan zouden onze lichamen er alsnog anders uitzien. De een zou een slanke taille hebben met vollere benen, de ander zou juist slanke benen met de welbekende lovehandles hebben. Een ander zou helemaal slank zijn en de ander zou volslank zijn. Wij moeten lichaamsdiversiteit leren te accepteren. Ieder mens is uniek. Wij moeten leren om dat te bewonderen.
Ik hoorde laatst iemand praten over een diëtiste met een buikje. "Dat kán toch niet?! Ze heeft zelf een buikje en dan vertelt ze anderen hoe zij het beste af kunnen vallen?! Dan doe je je werk toch niet goed?!". Maar hoe weet je dat? Door iemands uiterlijk te observeren? Het uiterlijk zegt uiteindelijk helemaal niks over iemands voedingspatroon en fysieke activiteit. Deze diëtiste zou namelijk heel gezond kunnen eten en veel kunnen bewegen. Dat buikje zou het gevolg kunnen zijn van bijvoorbeeld stress of genetische aanleg.
Gezond zijn is belangrijker dan er gezond uitzien.
Het zou dus logischer zijn als we ons meer zouden focussen op gezond gedrag en niet zozeer op een gezond uiterlijk. Het uiterlijk zegt uiteindelijk erg weinig over iemands gezondheid. Dankzij o.a. make-up, kleding en chirurgie kunnen wij een beeld over onszelf schetsen dat helemaal niet hoeft te kloppen met de werkelijkheid.
Onthoud dat bij de volgende keer dat je vol bewondering naar iemand met een sixpack kijkt. Bewonder je wel het juiste? Misschien moeten we meer bewondering hebben voor de personen die er een gezonde levensstijl op nahouden en minder bewondering hebben voor mensen met een gezond uiterlijk. Het zegt namelijk erg weinig.