Heb jij weleens spijt gehad van dingen die jij hebt gedaan in het verleden? Zou jij bepaalde gebeurtenissen veranderen als dat mogelijk was? Of heb jij daar geen last van en zou jij niets aan het verleden veranderen? 

De meeste mensen die ik ken, zouden ervoor kiezen om terug te gaan in het verleden om toch het één en ander recht te zetten. Verleidelijk is het zeker. 


Wij kijken allemaal weleens terug op vervelende gebeurtenissen uit hun verleden. Veel mensen zijn hier dan negatief over. "Was het maar nooit gebeurd!", "Als ik het verleden zou kunnen veranderen, dan zou ik dat nu doen!", "Waarom gebeurt dit nou weer bij mij?", "Wat heb ik gedaan om dit te verdienen?". 


Stop daarmee. Die gedachtes veranderen niks aan de situatie. Wat gebeurd is, is gebeurd. Het enige wat jij aan de situatie kunt veranderen, is het perspectief dat je erover hebt. Verander die vragen zoals "Waarom ik?!" naar "Wat kan ik hiervan leren?". Iedere vervelende situatie kan jou namelijk iets leren. Ik kies ervoor om te denken dat alles wat je meemaakt, gebeurt om een reden. Een reden die voor jou op dit moment nog onduidelijk is, maar van alles met jouw persoonlijke ontwikkeling te maken heeft. 


Gebruik jouw tegenslagen om een beter mens te worden. 

Ik snap het als je zegt dat het leven soms oneerlijk is, dat goede mensen vervelende dingen meemaken. Dat is waar. Maar ik geloof er ook in dat die mensen deze vervelende dingen meemaken, juist omdat zij sterk genoeg zijn om dat aan te kunnen.


Het klinkt misschien raar, maar ik ben bijvoorbeeld heel blij dat ik vier jaar geleden besloten heb om verschillende dieten te proberen en daarmee uiteindelijk mijn gezondheid heb verpest. Als ik dat niet had gedaan, dan had ik niet geleerd wat ik nu weet. Ik zou dan waarschijnlijk niet eens de persoon zijn die ik nu ben. 


Ik had de beste bedoelingen: ik wilde een gezond gewicht behouden en ziektes voorkomen door zo gezond mogelijk te leven. Deze beste bedoelingen werkten echter averechts: ik veranderde van een vrolijk, spontaan en energiek meisje (zie foto linksonder) naar een veel te serieus, lusteloos persoon die snel geïrriteerd raakte en last had van verschillende gezondheidsproblemen (zie foto rechtsonder). Alles wat ik juist wilde voorkomen.
 

De periode waarin dit zich afspeelde, was uiteraard allesbehalve leuk. Mijn ouders en ik zaten met onze handen in het haar: Hoe kan het dat ik dit zover heb laten komen? Hoe word ik weer een gezond meisje, zowel mentaal als fysiek? Hoe komt dit ooit nog goed? En precies toen ik op dat punt was aangekomen, kwam de ommekeer: ik stuitte 'toevallig' op informatie waarmee ik uiteindelijk mijn gezondheid weer terug kreeg.


Het beschadigen van mijn gezondheid deed ik uiteraard niet express. Maar ik geloof er nu in dat dit mij moest overkomen. Ik heb er namelijk ontzettend veel van geleerd: 

Ik heb moeten ervaren hoe het is om te streven naar lichamelijke perfectie, zodat ik zou leren dat er niets mooier is dan een (imperfect) lichaam dat goed werkt. 

Ik heb moeten ervaren hoe het is om enkel op gezonde voeding gefocust te zijn, zodat ik zou leren dat zo'n mindset ontzettend schadelijk is voor jouw mentale gezondheid. 

Ik heb moeten ervaren hoe het is om mijn gezondheid kwijt te raken, zodat ik zou leren dat er niets waardevoller is dan een goede gezondheid.

 

Wees dankbaar voor de vervelende situaties waarin jij je bevindt/ hebt bevonden. Juist als je denkt dat je het allemaal niet meer aankunt, juist dan komt de ommekeer. Heb vertrouwen. Alles komt goed. En als je dan terugkijkt op zo'n gebeurtenis, dan heb je twee opties: bitter zijn over datgene wat jij hebt meegemaakt of dankbaar zijn voor datgene wat jij hebt meegemaakt, ervan leren en deze wijsheid gebruiken om jezelf als persoon te ontwikkelen.

Welke keuze maak jij?